ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ... ΓΟΝΙΟΣ... ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΙΝΙΟΥ

Είμαι πολύ χαρούμενη που σήμερα το viva mamacita φιλοξενεί τη γνωστή
 ψυχολόγο- νευροψυχολόγο MSC Γεωργία Μπίνιου.
 Ένα μεγάλο ευχαριστώ που θέλησε να μοιραστεί μαζί μας αυτό το υπέροχο άρθρο που πιστεύω
 ότι είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και χρήσιμο..

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ… ΓΟΝΙΟΣ

Αρχιτέκτονες της οικογενείας είναι οι γονείς. Από τη προσωπικότητα τους και από τις μεταξύ τους σχέσεις εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η θετική ή η αρνητική πορεία στην ανάπτυξη του παιδιού. Ανέκαθεν ο ρόλος των γονέων ήταν να υποστηρίξουν και να συνοδεύσουν το παιδί στο μεγάλο του ταξίδι προς την ωρίμανση και την αυτονομία.
Αυτό το ρόλο οι γονείς τον έφερναν εις πέρας χωρίς συμβουλές «ειδικών», χωρίς «ειδικά σεμινάρια». Ότι ήταν χρήσιμο για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους, το αντλούσαν ανατρέχοντας στη γνώση των μεγαλύτερων. Η σημερινή κοινωνία όμως, σε αντίθεση με τις παλαιότερες εποχές, μεταβάλλεται με ταχύτατους ρυθμούς. Οι αξίες και τα πρότυπα συμπεριφοράς αλλάζουν γρήγορα. Τα παιδιά στη σύγχρονη κοινωνία δεν ανταποκρίνονται στη τιμωρία. Έχουν αλλάξει οι συνθήκες ζωής, οι χαρακτήρες των παιδιών, οι απαιτήσεις τους, τα δικαιώματα τους. Ό,τι οι γονείς είχαν υιοθετήσει ως αξίες και στάσεις ζωής φαντάζει παλιομοδίτικο και οι τρόποι διαπαιδαγώγησης που γνώριζαν δε φέρνουν πλέον αποτέλεσμα.
Σ’αυτό το δύσκολο ρόλο, οι γονείς συχνά απογοητεύονται από τον εαυτό τους. Αναρωτιούνται αν οι ίδιοι είναι καλοί γονείς, συγκρίνουν ίσως τον εαυτό τους με έναν ιδανικό και τέλειο γονιό που είχαν φανταστεί ότι θα ήταν.
Το να είσαι γονιός, δε σημαίνει να είσαι τέλειος άνθρωπος. Δε σημαίνει καν να επιβάλεις αυτό που νομίζεις πως ξέρεις. Σημαίνει να είσαι ο εαυτός σου, να αναγνωρίζεις πως και εσύ είσαι παιδί που απλά μεγάλωσε!
Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς. Υπάρχουν όμως και πρέπει να υπάρχουν γονείς που αποδέχονται όλες τις πλευρές του εαυτού τους, γονείς που δε σταματούν να διορθώνουν τον εαυτό τους. Παραδέχονται στα παιδιά ότι έκαναν λάθος, αναγνωρίζουν εσφαλμένες ενέργειες τους και με αυτό το τρόπο γίνονται ένα καλό παράδειγμα για τα παιδιά τους αφού τα διδάσκουν να παλεύουν για τη ζωή, να αποδέχονται τα λάθη τους, να μαθαίνουν από αυτά, να μη φοβούνται την αποτυχία και τελικά να γίνουν ώριμα και αυτόνομα.
2 ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗΣ :

• Ενισχύστε τις θετικές συμπεριφορές του παιδιού

Οι καλές στιγμές έστω και αν κρατάνε δευτερόλεπτα περνάνε απαρατήρητες, είτε επειδή θεωρούνται πολύ σύντομες, είτε γιατί πιστεύουμε ότι είναι αυτονόητες. Σίγουρα οι στιγμές ηρεμίας είναι ευκαιρία για τους γονείς να ασχοληθούν με άλλα καθήκοντα. Θυμηθείτε όμως ότι η συμπεριφορά που ενισχύεται τείνει να επαναλαμβάνεται και να αυξάνεται η συχνότητα της. Ενισχύστε πολλές φορές την ημέρα κάθε μικρό βήμα, κάθε προσπάθεια του παιδιού για συμμόρφωση. Η ενίσχυση να δίνεται με ειλικρινές αίσθημα αναγνώρισης, με ενθουσιώδη τόνο φωνής(π.χ μπράβο, αυτό που έγραψες ήταν φανταστικό!) χωρίς να περιέχει αρνητική κριτική (π.χ αφού τα καταφέρνεις τόσο καλά γιατί χτες δε το έκανες και μου έβγαλες τη ψυχή;)

• Αδιαφορήστε στις αρνητικές συμπεριφορές

Όταν μια συμπεριφορά δεν ενισχύεται συστηματικά μειώνεται ή εξαφανίζεται. Όταν το παιδί δεν λάβει την προσοχή μας (ακόμα και όταν μιλάμε για αρνητική προσοχή), θα καταλάβει ότι η κακή του συμπεριφορά δεν έχει λόγο ύπαρξης, αφού δε θα κερδίσει τίποτα με αυτήν, ούτε το αγαπημένο του παιχνίδι, ούτε βόλτα, αλλά ούτε και το βλέμμα μας ή την προσοχή μας.
Η επικοινωνία με τα παιδιά είναι το βασικό κλειδί στην επιτυχία των γονιών.

…Οι ενήλικες μιλούν πάντα προς τα παιδιά, μέσα από τα παιδιά, πέρα από τα παιδιά.

Ποτέ δεν επικοινωνούν με τα παιδιά.

Για να επικοινωνήσεις πραγματικά με τα παιδιά πρέπει να μάθεις να σκύβεις.

Πρέπει να σκύψουμε για να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο.

Πρέπει να προσπαθήσουμε να μπούμε μέσα στο κόσμο τους

και να πάψουμε να τους μιλάμε για το δικό μας.

Άκουσε τα. Ζήτησε να σου πουν τι βλέπουν, τι ακούν,

ποιος ξέρει μπορεί να σου διδάξουν κάτι.

Μπορεί να σε φέρουν ξανά σε επαφή με το θαύμα που ήταν μέσα σου

και τώρα το έχεις ξεχάσει. (Μπουσκάλια, 1988)

ΠΗΓΗ